Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Η "Νέα Αριστερά"

Νομίζω ότι έχουμε μπει σε έναν φαύλο κύκλο, ψάχνοντας να βρούμε αιτίες που δημιουργούν επόμενες αιτίες και που αυτές επιστρέφουν με αρνητικά αποτελέσματα από εκεί που ξεκίνησαν. 
Όπως πολύ σωστά είπε ένας ιντερνετικός φίλος και διανοούμενος συμπολίτης μας: 

"Δεν γουστάρω αυτούς που καταγγέλλουν"


Συμφωνώ απόλυτα μαζί του σε όσα παραθέτει. Θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να μιλάμε για τα αυτονόητα, αλλά για τρόπους διαφυγής από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Την λύση θα την δώσουν όλα τα μέρη μαζί. Αν απομονώσουμε το κάθε μέρος και του επιρρίψουμε όλες τις ευθύνες (λαός, κυβερνώντες και μη, κρατικός μηχανισμός), τότε οδηγούμαστε σε άτοπο. Η ευθύνη παραμένει ορφανή από φταίχτη και η εξίσωση για άλλη μία φορά ανεπίλυτη.

Βαρέθηκα να ακούω τους κομμουνιστές, την αριστερά ή και οποιοδήποτε άλλο κόμμα να καταγγέλει ή να μιλάει για αυτονόητες καταστάσεις και τα αποτελέσματα αυτών. 
Έχω βαρεθεί να ακούω τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα της άλλης πλευράς (κυβέρνηση), προσπαθώντας να περάσει την λογική ότι έχει την τάδε λύση ή το δείνα πρόγραμμα, καγχάζοντας ότι δεν είναι αιθεροβάμων και ουτοπική ωσάν τους αντιπάλους της. 
Τ ρ ί χ ε ς! 

Δεν έχουν καμία δική τους ουσιαστική πρόταση και τα όποια σχέδια τους είναι εμποτισμένα με το άγχος και τον πανικό που διακατέχει έναν οποιονδήποτε άνθρωπο που έχει φτάσει στο αμήν, επιλέγοντας το μη χείρον βέλτιστο. Το χειρότερο για αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι έχουν φτάσει την χώρα στο χείλος του γκρεμού από τις ίδιες τους τις πράξεις, που εμείς φυσικά τους επιλέξαμε για διοικητές αυτής της χώρας. Μάταιο! Μάταιο να περιμένω από ανίκανους και αμετανόητους νοικοκυραίους να αλλάξουν τον τρόπο που λύνουν τα προβλήματα και διοικούν τον τόπο. 
Αυτό θα πει ουτοπία ολκής!

Οι διορθώσεις αυτές είναι αργές διαδικασίες και τα όποια σχέδια πρέπει να έχουν ως στόχο την κοινωνική ανάπτυξη. Επιτέλους πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το όφελος από το κέρδος και θα πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι το κόστος δεν είναι μία απλή παράμετρος βαλμένη κομψά σε μία μαθηματική εξίσωση. Εάν θέλουν να μειώσουν το κόστος μίας επιχείρησης, μειώνοντας τους μισθούς ή απολύοντας με εύκολο τρόπο τους εργαζόμενους, τότε μακροκοινωνικά χαμένοι είναι όλοι...μαζί και ο επιχειρηματίας. 
Το κόστος της ανεργίας που το έχουν άραγε προσμετρήσει, όταν αφού μιλάνε για το δημόσιο έχουν κατά νου τον ιδιωτικό τομέα; 
Δεν το έχουν. Απλώς διαπιστώνουν την υστέρηση στα έσοδα, δημιουργώντας έναν φαύλο και ξενδιάνατροπο κύκλο που μας καταπίνει όλους, υγιείς και ασθενείς, δίκαιους και άδικους, νόμιμους και παράνομους, υβριστές και μη.

Όποια πρόταση ή όποιο σχέδιο ή όποια πρόθεση, στόχο θα πρέπει να έχει τον άνθρωπο και μόνο. Το σύστημα πρέπει να απεγκλωβιστεί από φίλτρα και πολυπλοκότητες. 

Τι θα πει επιδοτώ την γυναικεία επιχειρηματικοτητα ή τους νέους ως 29 χρόνων; 
Επιδοτείς τις καινοτόμες ιδέες από όπου και αν προέρχονται. Γιατί βάζουμε εμπόδια; Γιατί δημιουργούμε έναν πολύπλοκο νόμο ακολουθούμενο από 10 εγκυκλίους για να τον καταλάβουμε, ενώ θα μπορούσαμε να βγάλουμε κατευθείαν την εγκύκλιο που είναι κατανοητή από τους περισσότερους; 
Η σχέση αυτή του πολίτη με το κράτος είναι γεμάτη εμπόδια. Άραγε είναι επίτηδες ή λόγω έλλειψης οργάνωσης και σχεδίου; 

Το κράτος πρέπει να είναι ένας καλός και δίκαιος ελεγκτής των ιδιωτών, για να υπερασπίζει το κοινωνικό συμφέρον και μόνο. 
Το κράτος δεν είναι κερδοσκοπικός οργανισμός, ούτε θα πρέπει να συσσωρεύει χρήμα. 
Το κράτος πρέπει να είναι ένας καλός διαχειριστής και διασφαλιστής των κοινωνικών υπηρεσιών προς τους πολίτες. Έτσι θα πρέπει να το βλέπουμε όλοι και ιδίως αυτοί που κρατάνε τα ηνία του. Όταν για παράδειγμα θέλει να ιδιωτικοποιήσει έναν τομέα θα πρέπει προηγουμένως να δώσει στον πολίτη την εναλλακτική που χρειάζεται για να δουλέψει ο ανταγωνισμός. Αυτή την στιγμή, ο μόνος ανταγωνισμός που λειτουργεί σωστά είναι η τηλεφωνία και το ίντερνετ. 
Άραγε θα δουλέψει με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ή και των δημόσιων υδάτων; 
Κατά την άποψη μου: δεν νομίζω. Δεν δίνεις την εναλλακτική στον πολίτη να επιλέξει (μία γραμμή, ένας σωλήνας) και να διαμορφώσει το κόστος του προϊόντος ή της υπηρεσίας. 
Ιδιωτικοποιήσεις κάνουμε εκεί που υπάρχει και η δεύτερη επιλογή. Εάν δεν υπάρχει, πολύ απλά την δημιουργούμε. Έτσι θα πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε. 

Πρώτα οι πολίτες και μετά τα έσοδα. 

Εδώ η αριστερά πρέπει να ξεφύγει από τα μαρξιστικά και κομμουνιστικά συμπλέγματα και οι καπιταλιστές από την ιδεολογία της ψευδό-ελεύθερης αγοράς.

Πρέπει να δημιουργηθεί η νέα αριστερά, όπως μου αρέσει να την ονομάζω, όταν μιλάω για αυτή. Αυτή η νέα αριστερά υπάρχει και έχει εφαρμογή σε όλα τα επίπεδα. Από τις επιχειρήσεις, μέχρι τα κράτη. Η νέα αριστερά δεν έχει ευαγγέλια, ούτε πρέπει να είσαι ενταγμένος κάπου για να σε δεχτεί. Η νέα αριστερά δεν είναι ασύδοτη, ούτε συγκεντρωτική. 
Γνωρίζει ότι οι πραγματικές λύσεις είναι αργές διαδικασίες και δεν λαμβάνει υπόψη της τον χρόνο ως κόστος, αλλά το αποτέλεσμα ως όφελος. 

Κοινό όφελος. 

Η νέα αριστερά δίνει στις ομάδες τον έλεγχο για να τον χρησιμοποιήσουν για χάρη του κοινωνικού συμφέροντος, καθότι όπως είπε και ο David Weinberger «υπάρχει μία αντίστροφη σχέση μεταξύ ελέγχου και εμπιστοσύνης». 
Όσο πιο πολύ εμπιστεύεσαι τόσο περισσότερο ελέγχεις και όσο ελέγχεις καλά, δεν μπορεί να εκτροχιαστείς ή εάν ξεφύγεις, μπορείς ευκολότερα να το διορθώσεις (αντιστρεπτή μεταβολή). 

Η νέα αριστερά λέει ότι πρέπει να απλοποιήσεις και να απλοποιηθείς. Τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που μπορεί να δώσει το κράτος ή επιχείρηση προς τους πολίτες ή στους καταναλωτές αντίστοιχα, διαμορφώνονται πλέον από τους ίδιους τους πολίτες ή τους καταναλωτές και όχι από τα κέντρα εξουσίας ή τα κέντρα παραγωγής, όπως ξέρουμε μέχρι σήμερα. 

Η νέα αριστερά είναι διάφανη σε όλες της εκφάνσεις της, εμπιστεύεται, ακούει και αναλόγως μεταβάλλεται και προσαρμόζεται στις υπάρχουσες συνθήκες. Η ζωή και η φύση είναι μία μη-γραμμική διαφορική εξίσωση. 

Άλλες αρχικές συνθήκες, άλλες τελικές λύσεις. 

Η νέα αριστερά σκέφτεται ανάποδα θεωρώντας στους ισολογισμούς των εταιρειών και των κρατών τα μηχανήματα και τα κτίρια ως έξοδο και τους ανθρώπους ως επένδυση.

Είναι δύσκολο να είσαι αριστερός. Όμως ας κοιτάξουμε που μας έχει φέρει η ευκολία το να είσαι και να σκέφτεσαι καπιταλιστικά. Ιδιωτικά. Idiot, λένε οι ξένοι που δανείστηκαν σοφά την ετυμολογία αυτούσια από τους αρχαίους Έλληνες. 

Ας σκεφτούμε πόσο δύσκολο είναι να συγκεράσεις σε ένα τόσο επιθετικό περιβάλλον τον άνθρωπο και το υφιστάμενο οικονομικό σύστημα που έχει ως στόχο τους αριθμούς και τα κέρδη. 
Πρέπει πολύ να το σκεφτείς για να απολύσεις κάποιον άνθρωπο από την δουλειά σου, που τυγχάνει να είσαι αριστερός και επιχειρηματίας ταυτόχρονα. 
Όμως σκέφτηκε κανείς να δώσει περισσότερο χρόνο στην επιχείρησή του για να κάνει μία σωστή αξιολόγηση του νεοπροσλαμβανόμενου προσωπικού του ή είπε για μία ακόμη φορά το γνωστό ρητό: "Ο χρόνος είναι χρήμα";
Μήπως ο πολύς χρόνος που θα διαθέσεις για μία προσεκτική και εμπεριστατωμένη εκτίμηση και αξιολόγηση του ανθρώπου που θα εργαστεί στην επιχείρησή σου, θα σου δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα και θα σου δώσει το περισσότερο χρήμα;

Κάνουμε εύκολα απολύσεις για χαμηλή απόδοση ή πλεονάζων προσωπικά γιατί κάνουμε εύκολες προσλήψεις. 


Ποιος έχει τότε το δίκιο με το μέρος του; 

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω την βασική αρχή της νέας αριστεράς, που αν το καλόσκεφτούμε δεν είναι και τόσο νέα:

Η νέα αριστερά δεν έχει ανάγκη να διαμορφώσει την κοινωνία, το πολίτευμα, τα μέσα παραγωγής, την οικονομία ή την πολιτική. Απλώς διαμορφώνεται. Διαμορφώνεται από ομάδες που τις αποτελούν ελεύθεροι άνθρωποι, στο σώμα, στην σκέψη και στην καρδιά.

Εκεί ανήκουμε όλοι. Ας ενταχθούμε για να ξεκινήσουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου